ท่ามกลางกระแสวิกฤติเศรษฐกิจโลกนี้ นักวิชาการหลายท่านได้วิเคราะห์ถึงระบบเศรษฐกิจไทยว่าในระบบทุนนิยมยังคงดำเนินอยู่ในลักษณะคู่ขนาน นั่นก็คือระบบเศรษฐกิจชุมชนหรืออาจจะกล่าวเป็นศัพท์สมัยใหม่ได้ว่า ระบบเศรษฐกิจแบบพอเพียง ซึ่งในอดีตชุมชนหมู่บ้านมีวิถีชีวิตที่เรียบง่ายเน้นความพอเพียง มีครอบครัวเป็นหน่วยการผลิต มีน้ำใจเป็นพื้นฐานของชีวิตช่วยเหลือซึ่งกันและกัน มีระบบการจัดการในชุมชนที่ดี ภายหลังรัฐและระบบทุนนิยมเข้ามามีอิทธิพลต่อชุมชน เกิดการผลิตเชิงเดี่ยวและลัทธิบริโภคนิยม ทำให้ชาวบ้านมีรายจ่ายมากขึ้นและยังทำลายความเข้มแข็งของชุมชนอีกเมื่อรัฐและทุนเข้าไปถ่ายโอนทรัพยากรจากระบบชุมชนหมู่บ้าน ทำให้ชุมชนหมู่บ้านไทยยิ่งประสบความอ่อนแอและวิถีชีวิตชุมชนเปลี่ยนไป โดยดูได้จากแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมที่ประกาศมากว่า 40 ปี แต่จะมีสักกี่ชุมชนที่ไม่ประสบปัญหาความยากจน ปัญหาสิ่งแวดล้อม และปัญหาด้านสุขภาพ ถึงเวลาแล้วหรือยังที่สังคมไทยควรกลับมาเน้นการพัฒนาที่ไม่มองแต่ประสิทธิภาพ การสร้างมูลค่าและกำไร หรือการตลาดเพียงด้านเดียว แต่ควรจะเป็นไปเพื่อประโยชน์ของชุมชนและสังคมเป็นหลักมากกว่า